کد مطلب:312301 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:257
روایت اول
عن ابی عبدالله (ع) قال: «كان الحسین مع امه تحمله فأخذه النبی (ص) و قال: لعن الله قاتلك و لعن الله سالبك و اهلك الله المتوازرین علیك و حكم الله بینی و بین من أعان علیك.
قالت فاطمة الزهراء: یا ابت ای شی ء تقول؟ قال: یابنتاه ذكرت ما یصیبه بعدی و بعدك من الأذی و الظلم و الغدر و البغی و هو یومئذ فی عصبة كانهم نجوم السماء یتهادون الی القتل و كانی انظر الی معسكرهم و الی موضع رحالهم و تربتهم.
قالت: یا ابه و این هذا الموضع الذی تصف؟ قال: موضع یقال له كربلا و هی دار كرب و بلاء علینا و علی الامة، یخرج علیهم شرار امتی لو أن احدهم شفع له من فی السماوات و الارضین ما شفعوا فیه و هم المخلدون فی النار.
قالت: یا ابه فیقتل؟ قال: نعم یا بنتاه و ما قتل قتلته احد كان قبله و یبكیه السماوات و الارضون و الملائكة و الوحش و النباتات و البحار و الجبال و لویؤذن لها ما بقی علی الارض متنفس و یأتیه قوم من محبینا لیس فی الارض اعلم بالله و لا أقوم بحقنا منهم و لیس علی ظهر الارض احد یلتفت الیه غیرهم اولئك مصابیح فی ظلمات الجور و هم الشفعاء، و هم واردون حوضی غدا اعرفهم اذا وردوا علی بسیما هم و كل اهل دین یطلبون أئمتهم و هم یطلبوننا لا یطلبون غیرنا و هم قوام الارض و بهم ینزل الغیث.
[ صفحه 161]
فقالت فاطمة الزهرا - سلام الله علیها - یا أبه انا لله و بكت فقال لها: یا بنتاه ان افضل اهل الجنان هم الشهداء فی الدنیا بذلوا انفسهم و اموالهم «بأن لهم الجنة یقاتلون فی سبیل الله فیقتلون و یقتلون وعدا علیه حقا فما عندالله خیر من الدنیا [1] «، و ما فیها قتلة اهون من میتة و من كتب علیه القتل خرج الی مضجعه و من لم یقتل فسوف یموت... [2] .
از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: حسین (ع) در آغوش مادرش بود كه پیامبر (ص) او را گرفت و فرمود: خدا كشنده ی تو را لعنت كند (از همه ی خوبی ها و رحمت خود دورر كند). خدا لعنت كند آن كه تو را از سرزمین خودت دور می كند. خدا نابود كند آن ها را كه برای كشتن تو همدیگر را مقدم می دارند و خدا داوری كند بین من و كسانی كه بر ضد تو یاور یكدیگر می شوند.
فاطمه ی زهرا (س) فرمود: پدرم! چه می فرمایید؟
پیامبر (ص) فرمود: دخترم! به یاد آوردم اذیت و آزار و حیله و ستمی كه بعد از من و تو به حسین (ع) خواهد رسید. گرداگرد او را گروهی كه همانند ستارگان آسمان اند، فرا می گیرند؛ آن ها برای شهادت بر یكدیگر پیشی می گیرند. گویا هم اینك به لشكر آنان می نگرم و جایگاه استراحت و تربت آنان را می بینم.
فاطمه ی زهرا (س) فرمود: پدرم! این سرزمین كجاست؟
فرمود: آنجا دیاری است به نام كربلا كه جایگاه سختی و آزمایش برای ما و امت [من] است. بدترین افراد امت من بر او [حسین (ع)] یورش می برند. [آن ها كسانی هستند كه] اگر همه ی ساكنان آسمان ها و زمین ها برای یك تن از آنان درخواست بخشش [از خدای متعال] كنند، پذیرفته نیست و این گروه در آتش همیشگی خواهند بود.
فاطمه - علیها سلام الله - فرمود: پدرم! آیا حسین (ع) كشته می شود؟
پیامبر (ص) فرمود: آری دخترم؛ آن هم به گونه ای كه تا قبل از او، كسی این چنین
[ صفحه 162]
كشته نشده است. آسمان ها و زمین ها، ملائكه، درندگان، رستنی ها، دریاها و كوه ها برای او گریان می شوند. اگر [در كیفر این جنایت از سوی خدا] اجازه داده می شد، هیچ گونه هوازی در زمین باقی نمی ماند.
گروهی از دوستان ما كه در شناخت خدای متعال و در بر پاداری حق ما، برتر از آن ها وجود ندارد، به سوی او می آیند؛ جز این گروه بر پهنه ی خاك كسان دیگری به او [حسین (ع)] توجه نمی كنند. اینان چراغ های روشنی بخش در تاریكی های ستم اند. این ها شفاعت كنندگان اند و كسانی هستند كه در روز بازپسین در كوثر وارد می شوند و از سیمایشان آنان را به گاه ورود می شناسم. [آن هنگام كه] هر دسته ای، پیشوای خود را می جوید، این گروه فقط ما [اهل بیت] را می طلبند. اینان علت پایداری زمین اند و به خاطر ایشان باران [بر زمین] می بارد. پس آن گاه فاطمه ی زهرا (س) گریست و گفت: پدرم! انا لله.
پیامبر (ص) فرمود: دخترم! شهیدان این دنیا، برترین انسان های بهشت اند. آنان جان و مال خود را [در راه خدا] بخشیدند تا سرانجام، بهشت به آن ها ارزانی شد. آنان در راه خدا جنگیدند، پس كشتند و كشته شدند، و این وعده ی ثابت خداست، پس آنچه نزد پروردگار است بهتر از دنیاست و پست ترین مرگ در دنیا، مردن [بدون شهادت] است و آن كه شهادت بر او نوشته شده است، به سوی شهادتگاه خود می رود و آن كه كشته نشود خواهد مرد.
رسول خدا (ص) در این روایت ویژگی هایی از یاران امام حسین (ع) را بر شمرده اند كه به چند مورد از آن ها اشاره می كنیم.
قالت فاطمة الزهراء: یا ابت ای شی ء تقول؟ قال: یابنتاه ذكرت ما یصیبه بعدی و بعدك من الأذی و الظلم و الغدر و البغی و هو یومئذ فی عصبة كانهم نجوم السماء یتهادون الی القتل و كانی انظر الی معسكرهم و الی موضع رحالهم و تربتهم.
قالت: یا ابه و این هذا الموضع الذی تصف؟ قال: موضع یقال له كربلا و هی دار كرب و بلاء علینا و علی الامة، یخرج علیهم شرار امتی لو أن احدهم شفع له من فی السماوات و الارضین ما شفعوا فیه و هم المخلدون فی النار.
قالت: یا ابه فیقتل؟ قال: نعم یا بنتاه و ما قتل قتلته احد كان قبله و یبكیه السماوات و الارضون و الملائكة و الوحش و النباتات و البحار و الجبال و لویؤذن لها ما بقی علی الارض متنفس و یأتیه قوم من محبینا لیس فی الارض اعلم بالله و لا أقوم بحقنا منهم و لیس علی ظهر الارض احد یلتفت الیه غیرهم اولئك مصابیح فی ظلمات الجور و هم الشفعاء، و هم واردون حوضی غدا اعرفهم اذا وردوا علی بسیما هم و كل اهل دین یطلبون أئمتهم و هم یطلبوننا لا یطلبون غیرنا و هم قوام الارض و بهم ینزل الغیث.
[ صفحه 161]
فقالت فاطمة الزهرا - سلام الله علیها - یا أبه انا لله و بكت فقال لها: یا بنتاه ان افضل اهل الجنان هم الشهداء فی الدنیا بذلوا انفسهم و اموالهم «بأن لهم الجنة یقاتلون فی سبیل الله فیقتلون و یقتلون وعدا علیه حقا فما عندالله خیر من الدنیا [1] «، و ما فیها قتلة اهون من میتة و من كتب علیه القتل خرج الی مضجعه و من لم یقتل فسوف یموت... [2] .
از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: حسین (ع) در آغوش مادرش بود كه پیامبر (ص) او را گرفت و فرمود: خدا كشنده ی تو را لعنت كند (از همه ی خوبی ها و رحمت خود دورر كند). خدا لعنت كند آن كه تو را از سرزمین خودت دور می كند. خدا نابود كند آن ها را كه برای كشتن تو همدیگر را مقدم می دارند و خدا داوری كند بین من و كسانی كه بر ضد تو یاور یكدیگر می شوند.
فاطمه ی زهرا (س) فرمود: پدرم! چه می فرمایید؟
پیامبر (ص) فرمود: دخترم! به یاد آوردم اذیت و آزار و حیله و ستمی كه بعد از من و تو به حسین (ع) خواهد رسید. گرداگرد او را گروهی كه همانند ستارگان آسمان اند، فرا می گیرند؛ آن ها برای شهادت بر یكدیگر پیشی می گیرند. گویا هم اینك به لشكر آنان می نگرم و جایگاه استراحت و تربت آنان را می بینم.
فاطمه ی زهرا (س) فرمود: پدرم! این سرزمین كجاست؟
فرمود: آنجا دیاری است به نام كربلا كه جایگاه سختی و آزمایش برای ما و امت [من] است. بدترین افراد امت من بر او [حسین (ع)] یورش می برند. [آن ها كسانی هستند كه] اگر همه ی ساكنان آسمان ها و زمین ها برای یك تن از آنان درخواست بخشش [از خدای متعال] كنند، پذیرفته نیست و این گروه در آتش همیشگی خواهند بود.
فاطمه - علیها سلام الله - فرمود: پدرم! آیا حسین (ع) كشته می شود؟
پیامبر (ص) فرمود: آری دخترم؛ آن هم به گونه ای كه تا قبل از او، كسی این چنین
[ صفحه 162]
كشته نشده است. آسمان ها و زمین ها، ملائكه، درندگان، رستنی ها، دریاها و كوه ها برای او گریان می شوند. اگر [در كیفر این جنایت از سوی خدا] اجازه داده می شد، هیچ گونه هوازی در زمین باقی نمی ماند.
گروهی از دوستان ما كه در شناخت خدای متعال و در بر پاداری حق ما، برتر از آن ها وجود ندارد، به سوی او می آیند؛ جز این گروه بر پهنه ی خاك كسان دیگری به او [حسین (ع)] توجه نمی كنند. اینان چراغ های روشنی بخش در تاریكی های ستم اند. این ها شفاعت كنندگان اند و كسانی هستند كه در روز بازپسین در كوثر وارد می شوند و از سیمایشان آنان را به گاه ورود می شناسم. [آن هنگام كه] هر دسته ای، پیشوای خود را می جوید، این گروه فقط ما [اهل بیت] را می طلبند. اینان علت پایداری زمین اند و به خاطر ایشان باران [بر زمین] می بارد. پس آن گاه فاطمه ی زهرا (س) گریست و گفت: پدرم! انا لله.
پیامبر (ص) فرمود: دخترم! شهیدان این دنیا، برترین انسان های بهشت اند. آنان جان و مال خود را [در راه خدا] بخشیدند تا سرانجام، بهشت به آن ها ارزانی شد. آنان در راه خدا جنگیدند، پس كشتند و كشته شدند، و این وعده ی ثابت خداست، پس آنچه نزد پروردگار است بهتر از دنیاست و پست ترین مرگ در دنیا، مردن [بدون شهادت] است و آن كه شهادت بر او نوشته شده است، به سوی شهادتگاه خود می رود و آن كه كشته نشود خواهد مرد.
رسول خدا (ص) در این روایت ویژگی هایی از یاران امام حسین (ع) را بر شمرده اند كه به چند مورد از آن ها اشاره می كنیم.
[1] توبه: 111.
[2] بحارالانوار، ج 44، ص 264؛ تفسير فرات الكوفي، ص 55؛ كامل الزيارات، ص 68؛ عوالم العلوم، ج 17، ص 139.